Postacie Drugiej Wojny Światowej

Józef Beck

„My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę”, to jedno z najbardziej znanych zdań, wypowiedzianych przez Józefa Becka, ostatniego ministra spraw zagranicznych w II RP.

Jako minister, działający pod koniec lat 30-tych, niezwykle niespokojnym okresie w dziejach świata, praktycznie był na straconej pozycji. Dookoła Polski Niemcy prowadzili niezwykle agresywną politykę. Wydarzenia takie jak choćby niepodległość Słowacji, zajęcia Kłajpedy przez Niemców, czy też podpisanie 23 sierpnia paktu Ribbentrop – Mołotow, pokazały dokąd zmierza świat i co czeka Polskę. Los Polski i Polaków był już przesądzony i jakiekolwiek manewry dyplomatyczne nie mogły tego zmienić. Józef Beck był niczym bohater antycznej tragedii, jakiekolwiek podejmowane decyzje nie gwarantowały sukcesu jakim był spokój, jakim był pokój. Po rozpoczęciu działań wojennych wyjechał do Rumunii, gdzie następnie został internowany i żył w tym kraju do swojej śmieci, czyli roku 1944.

Adolf Hitler

Adolf Hilter urodził się w roku 1889, w Austrii. W latach młodzieńczych interesował się malarstwem jednak bez sukcesów, nie został przyjęty do wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Walczył w armii niemieckiej w trakcie I wojny światowej gdzie został ranny. Za porażkę wojenną obwiniał Żydów i marksistów, co miało późniejsze przełożenie na jego wizję budowy Rzeszy Niemieckiej. Już w roku 1919 wstąpił do NSDAP. Dość szybko wspiął się na sam szczyt partyjny. W roku 1923, w wyniku nieudanego puczu monachijskiego został skazany na więzienie. W trakcie odbywania wyroku napisał „Mein Kampf. Rok 1929 przynosi Wielki Kryzys, co staje się wodą na młyn dla Hitlera. W zrezygnowanych i zmęczonych sytuacją gospodarczą masach widzi potencjał jak w końcu przejąć władzę i tym samym rozpocząć budowę Wielkiej Niemieckiej Rzeszy. Rok 1933 to wygrana NSDAP w wyborach i tym samym Adolf Hitler otrzymuje tekę premiera. NSDAP otrzymuje pełną moc ustawodawczą. W okresie 1934-1938 Hitler prowadzi spokojną politykę, chcąc pokazać Europie pokojowe zamiary. Podpisanie różnego rodzaju układów, paktów np. z ZSRR, Polską czy przyjęcie konkordatu. Jednak już 1938 przyłącza do Niemiec Austrię, a następnie zajmuje czeskie Sudety i Kłajpedę. Łamie równocześnie liczne ustalenia odnośnie Wolnego Miasta Gdańsk. 1 września 1939 to data wyznaczona przez Hitlera na rozpoczęcie działań wojennych.

Hitler miał swoją wizję świata, gdzie Słowianie mieli być poddanymi, na terenach podbitych przez Niemcy. Bardzo istotne w działaniach Hitlera było rozwiązanie „kwestii żydowskiej” czyli całkowitą eliminację Żydów, których jak wiadomo obwiniał za klęskę Niemiec w I wojnie światowej. Po pierwszych sukcesach wojennych, w trakcie których zdobywał kolejne tereny, nastąpił odwrót w ZSRR. Praktycznie porażki w ZSRR spowodowały, że tylko kwestią czasu było kiedy wojna się zakończy. Adolf Hitler popełnił samobójstwo 30 kwietnia 1945, w bunkrze, w Berlinie

Joseph Goebbels

Joseph Goebbels, szef propagandy w nazistowskich Niemczech. Dziś jest synonimem propagandy medialnej w najgorszym tego słowa znaczeniu.

Ministerstwo propagandy, oświecenia publicznego i informacji objął w roku 1933 i zajmował się wszystkim co związane z tym tematem praktycznie do końca swojego życia. W okresie przed II wojną światową realizował plan totalnego sterowania mediami, komunikatami dla ludności. Stosowanie między innymi starannie przygotowanych kłamstw, urządzenie różnego rodzaju masówek, które były w każdym detalu idealnie przygotowane. Znakomicie wykorzystywał do tego celu nie tylko media takie jak prasa czy radio ale również zdawał sobie sprawę z ogromnej wagi jaką dawał film w szerzeniu propagandy. Nawet w trakcie klęski wojennej nadał zajmował się przygotowaniem komunikatów do obywateli Niemiec, mające przekonać ich o sukcesie i zmusić do jeszcze większej pracy na rzecz Wielkich Niemiec.

Był ogromnym zwolennikiem nazizmu, do tego stopnia, że uważał, iż każdy Niemiec ma się poświęcić tylko i wyłącznie jednemu celowi – mianowicie Wielkiej Rzeszy. Zapisał się w historii Niemiec również z uwagi na wprowadzenie tygodnia pracy, który miał 60 godzin.

Heinrich Himmler

Heinrich Himmler czyli główny wykonawca eksterminacji Żydów w Europie. Dowodził między innymi SS oraz Gestapo. Stworzył w Niemczech ogromną imperium policyjne, wszystko zorganizował bardzo sprawnie, dzięki czemu władza miała realny wpływ na ludność, posiadała multum informacji. Dzięki temu łatwiej było trzymać naród w ryzach. Od momentu rozpoczęcia II wojny światowej posiadał pod swoją władzą zarówno SS jak i policji. W trakcie wojny, odpowiadając za bezpieczeństwo Hitlera, wielokrotnie „organizował” na niego zamachy. Oczywiście ich celem było pokazanie własnej skuteczności oraz podsycanie paranoi przywódcy Niemiec. Himmler marzył o tym by zastąpić u sterów władzy Hitlera, równocześnie już jesienią 1939 toczył rozmowy o możliwości zawarciu pokoju z Brytyjczykami.

Naturalnie Himmler nadzorował cały proces związany z eksterminacją narodu żydowskiego, jak i pozostałych narodów na ziemiach okupowanych. Wydawał rozkazy nie tylko odnośnie działania obozów, był odpowiedzialny za realizację likwidacji gett choćby na terenie Polski.

W maju 1945 został zatrzymany przez brytyjskie wojska i dnia 23 maja popełnił samobójstwo, co jednak nie zostało do końca wyjaśnione.

Hans Frank

Hans Frank szczególnie negatywnie zapisał się w historii Polski jako szef okupowanych ziem polskich. Po prawnych przekształceniach części ziem polskich w Generalne Gubernatorstwo otrzymał on stanowisko generalnego gubernatora. Jako siedzibę wybrał krakowski Wawel. W pewnym momencie zaczął siebie uznawać za niemieckiego króla Polski.

Jego działalność w okresie wojny odnosiła się do eksterminacji narodu polskiego. Również liczne grabieże, niszczenie wszystkie co polskie. Hans Frank przymierzał się do zniszczenia Warszawy, a dokładniej aprobował plany związane z tym co powstanie po wojnie, w miejscu polskiej stolicy. Warszawa według tych planów miała stracić kompletnie na znaczeniu, miała się stać małym miastem, bez żadnego strategicznego znaczenia. To Hans Frank jest odpowiedzialny za powstanie na terenie Polski gett, w której lokowano Żydów.

Polskie podziemie próbowało przeprowadzić zamach na Franka, jednak bez pozytywnego skutku. W wyniku tego Niemcy odpowiedzieli systemem represji oraz rozstrzelaniem około 100 osób narodowości polskiej.

Ernst Rohm

Ernst Rohm, jeden z konstruktorów nazistowskich Niemiec, mimo iż w pewnym momencie został usunięty ze szczytów władzy i zlikwidowany przez przeciwników w NSDAP.

Ernst Rohm był wojskowym i jednym z najważniejszych działaczy NSDAP gdy ta dochodziła do władzy. Jego „dzieckiem” było SA, którą stworzył, a także został dowódcą. Przez pewien czas jeden z najbliższych zaufanych Adolfa Hitlera. W swoim postępowaniu cechował się brutalnością, jego działania oraz wydawane rozkazy sprawiły, że stał się osobą, która budziła strach. Jednakże, z uwagi na wewnętrzne walki w łonie NSDAP, takie osoby jak Himmler czy Goring robiły wszystko aby wyrugować Rohm-a ze stanowiska, a najlepiej całkowicie go zlikwidować. Początkowo Adolf Hitler był przeciwny takiemu rozwiązaniu, jednak „spiskowcy” dopięli swego. Ernst Rohm został zamordowany 1 lipca 1934, po tym jak nie chciał popełnić samobójstwa.

Rudolf Hess

Wojenna historia Rudolfa Hesa rozpoczyna się w 1914, kiedy to trafił do armii niemieckiej i brał udział w trakcie działań I wojny światowej. Po ukończonej wojnie rozpoczął studia oraz równocześnie dał się wciągnąć w politykę, był pod ogromnym wrażeniem Adolfa Hitlera. Miało to miejsce dokładnie po nieudanym na NSDAP puczu monachijskim. Wtrącony do więzienia, poznał w nim Hitlera. Jak wielka zażyłość łączyła obu panów? Wystarczy informacja, iż Rudolf Hess został jego zastępcą, pełni to stanowisko w momencie kiedy NSDAP i Hitler sięgnęli po pełnie władzy.

Rudolf Hess po rozpoczęciu II wojny światowej wytrzymał tylko dwa lata i postanowił udać się z „misją” do Szkocji. Chciał porozumieć się z Aliantami, jednak został z automatu pojmany i osadzony w areszcie. Tam czekał aż do procesu przez Trybunałem Norymberskim. Wyrok jaki otrzymał to dożywocie. Osadzony w więzieniu Spandau, zmarł w latach 80-tych XX wieku.

Erwin Rommel

Erwin Rommel to jeden z najbardziej znanych dowódców wojskowych biorących udział w II wojnie światowej. Mimo, iż dowodził wojskami niemieckimi, do dzisiaj uznawany jest za doskonałego stratega. W wyniku swoich działań dorobił się nawet przydomku „Lis pustyni”.

Dowodził oddziałami niemieckim już w trakcie I wojny światowej, odznaczając się niekonwencjonalnymi ale skutecznymi działaniami. W okresie międzywojennym nie należał do NSDAP, mimo tego był zwolennikiem polityki Hitlera. Pierwsze sukcesy w trakcie II wojny światowej odnosił w walce z Francuzami. Jego strategia polegała na skutecznym ataku poprzez wbicie klina w przeciwną armię, czego następstwem były skuteczne ataki tyłów wroga.

Swoją sławę zdobył jak dowódca Afrika Korps. Od 1941 dowodził wojskami w trakcie wojennych potyczek w Afryce. W momencie kiedy został przydzielony do obrony wybrzeży francuskich zdał sobie sprawę, że klęską wojenna nadciąga. Armia niemiecka była zbyt mała co do zjednoczonych sił alianckich oraz armii ZSRR. W roku 1944 popełnił samobójstwo, do którego „przekonał” go Hitler, uważający, iż był jednym z pomysłodawców zamachu na jego osobę w Prusach Wschodnich.

Joachim von Ribbentrop

Joachim von Ribbentrop czyli postać III Rzeszy, która zapisała się w historii, szczególnie tej polskiej. Był w okresie 1938 – 1945 ministrem spraw zagranicznych w Niemczech. Tuż przed rozpoczęciem agresji na Polskę, pod koniec sierpnia, w Moskwie, podpisał porozumienie z ZSRR które przeszło do historii jako pakt Ribbentrop – Mołotow. Oprócz ogólnych rozwiązań odnośnie współpracy obu krajów, do paktu dołączony był tajny dokument, który dokładnie opisywał strefy wpływów obu krajów na terenach podbitej Polski. Czyli w skrócie, podpisał IV rozbiór Polski. Ribbentrop był odpowiedzialny także za transporty Żydów do obozów zagłady. Doprowadził do podpisania paktu wojskowego pomiędzy Niemcami, Włochami i Japończykami, który jednoznacznie określał strony konfliktu w wojnie światowej.

Joachim von Ribbentrop po wojnie był sądzony przez trybunał norymberski, który go skazał na karę śmierci. Wyrok wykonano

Adolf Eichmann

Adolf Eichmann w latach 30-tych XX wieku wstąpił do SS. Dość szybko awansował w hierarchii i został skierowany do służby w obozie Dachau. Rok 1939 to otrzymanie awansu, został kierownikiem referatu do spraw Żydów. W trakcie wojny, od roku 1941 bezpośrednio zajmował się organizacją wywózek Żydów, był odpowiedzialny również za ich masowe mordowanie. Udowodniono, że był jedną z najważniejszych osób w III Rzeszy, która odpowiadała za kwestie żydowską i jej ostateczne rozwiązanie. Po niemieckiej klęsce udało mu się zbiec do Ameryki Południowej gdzie ukrywał się do roku 1960. W tymże roku został złapany i wywieziony przez Mosad do Izraela. Tam skazano go na karę śmierci, wykonaną w 1962 roku. Eichamann to jeden z najbardziej znanych niemieckich zbrodniarzy, którego wina została udokumentowana, udowodniona.

Martin Bormann

Martin Bormann był jedną z osób, która trwała przy NSDAP już od początku jej działania. Fakty pokazują jednoznacznie, że na początku lat 20 przygotował , zorganizował koncepcję grup paramilitarnych, mających za zadanie być zbrojnym ramieniem NSDAP. Z uwagi na swoją działalność doczekał się wyroku więzienia. W 1924 trafił na 1 rok do niemieckiego więzienia. Po wyjściu przystąpił do działania w NSDAP z jeszcze większą siłą, większą mocą. Co przemawia za Bormannem? Dlaczego to jedna z ważniejszych „osobistości” III Rzeszy skoro nie „zasłynął” z żadnych zbrodniczych działań, nie brał udziału w walkach frontowych? To ważna osobistość odnośnie sfery biurokratycznej, odnośnie kierowania partią w latach jej rządzenia. Równocześnie w 1943 dostąpił zaszczytu bycia osobistym sekretarzem Adolfa Hitlera. Można powiedzieć, że był niejako jedną z najważniejszych osób w państwie niemieckim, „drugim” po Hitlerze. Źródła historyczne podają, że zginął w Berlinie, w roku 1945. Mimo tego skazany na karę śmierci w 1946.

Reinchard Heydrich

Reinchard Heydrich został członkiem NSDAP w 1931 roku. Został wyznaczony do organizowania SD – czyli służby bezpieczeństwa. Równocześnie zdobywał kolejne stanowiska związane z policją polityczną, między innym kierował bawarskiej policji politycznej czy też Gestapo w Berlinie. Na pewno należał do czołowych postaci w Niemczech lat 30-tych. W trakcie wojny zajmował stanowisko szefa RSHA czyli Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy. To oznaczało, że zajmował eksponowane stanowisko, pod jego władaniem były wszystkie najważniejsze służby i policje Niemiec.

Jednakże „zasłynął” tym, że otrzymał stanowisko protektora Czech i Moraw. Wydawał rozkazy odnoszące się do likwidacji Żydów na terenach zdobywanych w wojnie z ZSRR. Został zlikwidowany przez cichociemnych z Czech, w roku 1942. W odwecie Niemcy zrównali dwie czeskie wioski z ziemią.

Karl Donitz

Karl Donitz to jedna z ważniejszych postaci II wojny światowej, mimo iż w pamięci świata raczej nie pozostał zbytnio zapamiętany. Jak wiadomo wśród Niemców „prym” wiedli Hitler, Goring czy Goebbels? Kim był Karl Donitz? To specjalista od marynarki wojennej, swoją karierę rozpoczynał w roku 1910. Wieloletnie działanie w ramach marynarki wojennej, pozwoliło mu zostać naczelnym dowódcą Kreigsmarine. Dowodził nią w latach 1943-45, brał udział w końcowych etapach II wojny światowej. Równocześnie, w sytuacji kiedy wojna światowa zbliżała się do końca, został mianowany prezydentem Rzeszy oraz naczelnym dowódcą Wehrmachtu. Sytuacja jednak była już stracona i dlatego Karl Donitz nie mógł już zbyt wiele zrobić, armia niemiecka była w odwrocie, teraz chodziło już tylko o jak najmniejsze straty. Po wojnie był sądzony przez Trybunał Norymberski i ostatecznie został skazany na karę 10 lat więzienia. Po wyjściu z więzienia zajął się spisywaniem swoich wspomnień.

Spread the love